Je zal er maar mee behept zijn, dat je dus geen enkel ruimtelijk inzicht hebt, je je absoluut niet kunt voorstellen hoe een ruimte er ingericht uit gaat zien. Heb ik dus. Pas door de ruimte beetje bij beetje in te vullen, ontvouwt zich voor mij de werkelijkheid, en kan ik beslissingen nemen. Soms aan de late kant, zoals met bijgaande eiken balk. Ik had hem net gekocht, toen ik…
Maar eerst over het belang van persoonlijk contact in Frankrijk. Wil je wat gedaan krijgen dan moeten de mensen je zien. Dat is overigens een vak apart, ze te pakken krijgen is een soort van jacht. Maar daar ben ik inmiddels goed in. Ik heb me laten leiden door m’n intuïtie, en het geluk lachte me toe: Op de meest onverwachte momenten kreeg ik mensen te pakken. Met dat zien begint het , maar dat is overigens geen enkele garantie dat er iets uitgevoerd gaat worden. Dit hele verblijf stond dus in het teken van regelen, van gedaan krijgen. En van het uitvinden van het hoe en wat. Prima dat je er een draagmuur uit wilt halen Dolf, maar plaats je er voor in de plaats? Een ijzeren balk, had de aannemer gezegd die nooit meer wat van zich liet horen. De kleinste maat weegt 200 kilo en heeft een levertijd van 10- 15 dagen, zei Voillot m’n leverancier, op maandagochtend.  Help, dan loop ik totaal uit m’n planning, dacht ik, ik wil ècht voor 1 juli m’n vloer erin hebben liggen. Je hebt een H balk nodig van 25 cm, rekende Gijs, zoon van Kees, en architect, in Nederland uit op maandagavond. Oeps, dacht ik, das wel een heel heftige. Hij weegt 613 kilo, rekende de leverancier in Nevers me dinsdagochtend voor. 2 seconden van totale ontzetting waren mijn deel, was een prachtige foto geweest. Hoe krijg je dat ding in Godsnaam je huis in, laat staan omhoog? Voor dat laatste had Kees wel een oplossing. Gewoon 2 grote gaten in het plafond slaan, 2 takels in de nok ophangen, en hem dan gewoon omhoog hijsen. Klaar is Kees. Ik zei dat ik er even over wilde nadenken…. Benieuwd waar PhiPhi vanavond mee gaat komen. Dat is een macon uit Lormes, die al 45 jaar niks anders doet… Die keek even rond en zei Joh, dat plafond weegt niks, we zetten er gewoon een bastin van 8x16 onder. Een dikke plank dus, ipv een ijzeren balk van 25 cm…. Na wat onderhandelen vond hij goed dat we er 2 ipv 1 onder zouden zetten. In de auto werden we het eens dat een balk van 15x20 ook zou kunnen.   
Dat gaat moeilijk worden qua levertijd, zei Voillot woensdagochtend. Vandaag beslissen. Woensdagmiddag raakte ik aan de praat met Pascal, de boer bij wie  ik m’n puin mag storten. We kregen het over de muur, waarop hij zei, dat 2 bastins beter zou zijn dan 1 balk. Hij keek toch ook een beetje zorgelijk. Als ik er nou een steunbalk onderzet, zei ik. Dan staat het als een huis zei hij! Probleem opgelost! Ja zei Voillot, maar zo’n dikke balk krijg ik niet op tijd geleverd. Heb jij die bastins eigenlijk nog niet liggen zei z’n vrouw? Ja dus, prachtige droge douglasbalken, bleken ze 35cm te kort!
Nou dat weer…. Het was woensdagmiddag, de avond voor hemelvaart, iedereen ging met “le pond”, ik had inmiddels ruim 300 km gereden, en ik moest nog even een balk regelen. Ik ga kijken op leboncoin, een soort Franse marktplaats, verzon ik vrijdag. En ja hoor, ik vond er 1. Maandagavond kon ik hem ophalen. Toen ik hem zag liggen schrok ik. Wat een joekel! Hoe krijgen we dat ding in m’n aanhanger?, vroeg ik de verkoper. Tillen gebaarde hij met een grijns. M’n persoonlijk record gewichtheffen geëvenaard. Toen ik wegreed, en die balk in de aanhanger lag te bonken, drong z’n omvang pas echt tot me door. Wat een paal!! Ik probeerde me voor te stellen hoe die moloch zou staan, recht in ’t zicht bij binnenkomst en besloot terplekke dat hij m’n huis niet in kwam. Veel te massief, en zeker niet kek. Het moest een mooie slanke ijzeren paal worden, besloot ik. Die ga ik dan mooi kopergroen schilderen verzon ik tegelijk. Maar waar haal ik die nou weer vandaan??? Ik had nog 1 dag, woensdag ging ik weer vertrekken. Er bleek een smid in de buurt te wonen… Ik reed om dinsdag om 7.30 naar z’n dorp. Verlaten, op 1 vrouw na. Zijn vrouw! En hij was thuis, en 10 minuten later wist ik dat ik m’n ijzeren paal op tijd in huis zou hebben. Jammer van die eiken joekel, die wordt het dus niet, die gaat in de verkoop. Als de Heer het wil, en de Fransen hun woord nakomen, gaat vrijdag de 25ste juni m’n vloer erin. We zijn benieuwd.

PS: een soortgelijk traject heb ik in die zelfde tijd afgelegd voor m’n regenwaterafvoer, en voor het regelen van stempels. In m’n vrije tijd ging ik dan lekker de vloer verder uitgraven. Af en toe moest ik ook wel even uitrusten..